“Afrika brengt zijn jeugd naar Europa en Europa brengt de dood naar Afrika”
Dat vertelt een van de personages in de film. Doorheen een aantal getuigenissen wordt ook het vermoeden gewekt dat de vliegtuigen niet leeg vanuit Europa naar Afrika vliegen, maar geladen zijn met wapens voor de oorlogen rond de grote meren. Hoewel Sauper de wapen- en munitie-export niet helemaal met beelden kan hardmaken, zijn er toch heel wat aanwijzingen die zijn stelling staven.
Darwin’s Nightmare is een film die tot de verbeelding spreekt. Geen grote analyses, geen grote verklaringen. Alles wordt gewoon duidelijk doorheen indringende beelden die je dagenlang blijven achtervolgen. Zoals de beelden van straatkinderen die de plastiekverpakking van de visindustrie smelten om ze als lijm op te snuiven en zo hun ellende te vergeten. Je staat aan de grond genageld als je een priester hoort vertellen dat condooms gebruiken zonde is, terwijl hij bijna dagelijks een aidsdode begraaft. Je krijgt bijna begrip voor een jonge bewaker die ’s nachts op gevaar van zijn leven voor één dollar een viscentrum bewaakt en hoopt dat er opnieuw een oorlog uitbreekt en hij het leger in kan. Want daar word je tenminste fatsoenlijk betaald. Sauper slaagt erin om door te dringen tot het dagelijkse leven van deze mensen. Maandenlang vertoefde hij in de regio en won er het vertrouwen van heel wat mensen. Het levert beklemmende beelden op.
Ondertussen is het ‘business as usual’ en strijkt de Europese industrie de grote winsten op. De Victoriabaars staat in de film symbool voor onze moorddadige economische orde. “Ik had dezelfde film kunnen maken over Sierra Leone, waar de diamanten de vissen zouden vervangen, of over Honduras en zijn bananen, of over Irak, Nigeria of Angola waar de ruwe petroleum de hoofdrol zou spelen” vertelt de filmmaker1. Dat deze film de prijs van de Beste Europese Documentaire in de wacht heeft gesleept in 2004 is niet meer dan terecht. Deze film verdient luid bazuingeschal met maar één kreet: ga dit zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten